Nosferatu 2024
نسخه Extended اضافه شد
پخش آنلاین
جهت پخش مرورگر Chrome را به آخرین نسخه آپدیت نمایید.
2 روز پیشپخش آنلاین
پخش آنلاین تنها با مرورگر Chrome امکان پذیر است.
2 روز پیشانتقاد و پیشنهاد
نظر، انتقاد و پیشنهادات خود را از طریق تیکت برای ما ارسال نم…
2 هفته پیشپخش آنلاین
جهت انتخاب و یا تغییر زیرنویس، از آیکون چرخ دنده استفاده نما…
3 هفته پیشپخش آنلاین
حالت پخش آنلاین دارای سیستم هوشمند زیرنویس فارسی است
3 هفته پیش
انسان بهتر، فیلمی بیوگرافی فانتزی موزیکال و درام به کارگردانی مایکل گریسی (Michael Gracey) است. داستان واقعی زندگی هنرپیشه و خواننده پاپ، رابی ویلیامز را از دوران کودکی و به عنوان جوانترین عضو یک گروه موفق پسرانه تا دستاوردهای بینظیرش به عنوان یک هنرمند، روایت میکند و …
دوبله فارسی فیلم انسان بهتر
دوبله گپ فیلم
گویندگان : پویا فهیمی (رابی ویلیامز / در نقش خودش) + (کاتر جی. مورفی / جوونی رابی) ، همت مومیوند (استیو پمبرتون / پیتر ویلیامز) ، مهسا عرفانی (ریچل بانو / نیکول) + (اسمار فیک / کودکی رابی) ، امیربهرام کاویانپور (دیمون هریمن / نایجل اسمیت) ، لادن سلطان پناه (کیت مولوانی / جنت ویلیامز) ، رضا الماسی (چیس ولن وایدر / جیسون اورنج) ، محمد علی جان پناه (فریزر هادفیلد / نیت) ، نغمه عزیزی پور (لیتام بلیزند / کودکی نیت) ، محمد بهاریان (جسی هاید / مارک اوون) ، ارسلان جولایی (آنتونی هایز / کریس بریگز) ، محسن بهرامی (تام باج / گای چمبرز) + (جان واترز / مایکل پارکینسون) + (دالیپ ساندی / مدیر شرکت ضبط موسیقی) ، مهرداد بیگ محمدی (جیک سیمانس / گری بارلو) ، آزاده اکبری (آلیسون استدمن / بتی ویلیامز) ، دانیال الیاسی (لیام هد / هاوارد دونالد) ، محمد صادقیان (لئو هاروی / لیام گالگر) ، مریم شاهرودی ، سعید پورشفیعی ، پریا شفیعیان
دوبله شده در استودیو رنگین کمان سخن
باکس دانلود
حجم مصرفی شما به صورت عادی محاسبه میشود.
دوبله فارسی بدون حذفیات (دو زبانه)
زیرنویس فارسی چسبیده بدون حذفیات
دوستان هرکسی نظر خودش رو میده قرار نیست به نظرات هم توهین کنیم من ازنقدهای اقای mosi خوشم میاد وبه ذهنیت من از اون فیلمها نزدیک تره،نهایتا میام یه لایک میکنم،کسی هم خوشش نمیاد دیس کنه یا نظرخودش رو بگه
سلام دوستان عزیزم
نظر خودمو میگم
یه نفر مثل mosi به هردلیلی میاد نقد یه فیلمو اینجا میزاره اگه کپی کرده دمش گرم عیبی نداره اگرم خودش نوشته بیشتر دمش گرم منو با نقدش، راهنمایی کرده
اینهمه ناراحتی نداره
من پاسخ نظراتش رو هم دیدم انسان مودبیه و درجواب توهین، توهین نکرده
مایوسش نکنید و بزارید نقداشو بگه ضرری نداره
دلسردکردن بقیه خیلی آسونه اینکارو نکنیم بهتره
ممنون
خدایی سطح دغدغه ی مردم حالمو بد میکنه بابا مملکت رو هواس اون وقت چندتا بیکار میان میگن فلان و یه مشت زر مفت
یکی خوشش میاد میبینه یکی خوشش نیاد نمیبینه حالا تو سیس فراستی بگیر بیست خط انشا بنویس
چ حوصله ای دارید این همه تایپ میکنید
صحبت زیر این فیلمو بخوایم بخونیم
بیشتر از خود فیلم طول میکشع
فقط بگید خوبه یا نه
همین
یکی تو این سایت خیلی بیکار و الافه ازون دست افرادی که تو واقعیت و زندگی روزمره پخی نیستن و هیچکی حسابش نمیاره و فقط تو فضای مجازی میپلکن با جملات بادبادی …
یه نفر داره این سایت خوب و عالی رو به لجن میکشه اونم با نقدهای چرتش
ببین من ب این نتیجه رسیدم فقط باید فیلم و ببینی یه مشت کص..خل همیشه در حال نظر دادن هستن .. موضوع سرگرمیه شاید یه شاهکار هم توشون اتفاق بیوفته .. بازم mosi , میاد کثثث میگه.. بذار فیلممون و ببینیم جون مادرت مخ مارو گاییده تا میام نظرات بخونیم.. چند تا فیلمم ازم گرفته چون بی حوصله بودم بهانه ای میخواستم نبینم.. برو بیرون دیگه نگا سایتُ
یعنی واقعا از اینکه با این لحن صحبت میکنی و هیچ چیز از سینما نمیدونی، تعجب نمیکنم. شما وقتی چیزی از تحلیل و نقد نمیفهمی، چه جراتی داری که اینطور بیپایه و اساس نظر میدی؟ فیلمهای بزرگ برای فهمیدن نیاز به تحلیل دارند، نه اینکه فقط دکانی باز کنی برای گفتن حرفهای بیمعنی. وقتی هیچ درکی از یک اثر هنری نداری، به خودت این اجازه رو نده که نظر بدی. بهتره اول یاد بگیری چطور باید فیلم رو ببینی، بعد بیای تو این فضا و بیرحمانه نظر بدی. سینما برای کساییه که با دقت و فهم بهش نگاه میکنن، نه برای کسایی که به خاطر بیاطلاعی حرف میزنن.
Better Man 2024، یک فاجعه بصری و نمایشی است که در تلاش است زندگی رابی ویلیامز را به تصویر بکشد، اما در نهایت بیشتر به یک نمایش سطحی و بیمحتوا تبدیل میشود. شامپانزه انسانی بودن ویلیامز، انتخابی عجیب و بیمعناست که هیچ جذابیت عمیقی ایجاد نمیکند. کارگردانی مایکل گریسی در اجرای این پروژه به جای عمق و پیام، گرفتار ظاهرگرایی است. بازیگران، حتی اسکارلت جوهانسون، در این فیلم به هیچ جایی نمیرسند. جلوههای ویژه و نورپردازیهای اغراقشده بیشتر از اینکه به زیبایی فیلم کمک کنند، ضعفهای اصلی را میپوشانند. در نهایت، این فیلم چیزی بیش از یک نمایش بیهدف و سطحی نیست.
ببخشید شما تحصیلات سینمایی دارین ؟ میشه چندتا از صحنه هایی که «نور پردازی اغراق شده» داشت رو با ذکر زمان دقیق بفرمایید تا من دوباره چک کنم؟
منظور از اینکه بازیگران به هیچ جایی نمیرسند چیه؟ معمولاً بازیگران به کجا میرسند تو فیلم ها؟
منظورتون از نمایش بی هدف فیلم چیه؟ میفرمایید انتظار داشتیم فیلم زندگی نامه یک پاپ استار رو ترجیح میدادین فلسفی یا علمی باشه؟
ممنون
دوست گرانقدر، این دوستمون علاقه زیادی به کپی کردن نقدها و گذاشتن اونها در این سایت داره.. زیاد درگیر نوشته هاش نشید، چون خودشم دانشی نسبت به این نوشته ها نداره.. زیر اکثر فیلمها نقدهای کپی شده و غالباً اشتباه رو میذاره.. به هر حال لذت میبره.. امیدوارم روزی خودش شروع به نوشتن کنه و از نوشتن لذت ببره
باید بگم که الگوگیری از نقدهای دیگران به هیچ وجه جای تحلیل و نگاه حرفهای نمیگیرد. این همون جایی است که یک منتقد باید وارد میدان بشه و کپیکاری و «رفع تکلیف» از شجاعت بیان و ارزیابی حرفهای عقب میمونه. شما اشاره میکنید که طرف مقابل «لذت میبرد»، باید بگم که انتقاد و تحلیل سینمایی هیچ ربطی به لذتبردن از دنبال کردن تریلرهای اینترنتی نداره، بلکه به درک و شناخت آثار هنری نیاز داره. فیلمهای سینمایی، حتی اگر کپی شده هم باشند، هیچ وقت عمق و هویت خودشان رو پیدا نمیکنند.
اگه شما نقدهای کپیشده رو شجاعانه مینویسید و برای این کار افتخار میکنید، باید بدونید که در واقع هیچ تحلیل و هیچ زحمتی برای شناخت این آثار کشیده نشده. درست مثل اینکه یک نقاش حرفهای اثر خودش رو نساخته و فقط از تصاویر دیگران استفاده کرده، هیچ ارزشی به تحلیل خودش نمیدهد.
لذت بردن از نوشتن با تحلیل و تحقیق به دست میاد نه با تکرار صرف نظرات کسانی که تخصص ندارند یا از آن نگذشتهاند. شاید یک روز واقعاً خود این فرد که به کپی کردن عادت کرده، متوجه بشه که سینما صرفاً نگاههای سطحی نیست. و بعد هم، بهجای صرفاً «نوشتن» به «نوشتن درست» و با دانش فکر کنه.
فیلم نقد، بیجهت و بیهدف نیست. تحلیل باید زیرساختهای خود را از نگاهی حرفهای نشان بده، نه از تحلیلهای کپیشده و سطحی که از دیگران میآ
شما که بهنظر میرسه تنها به تحلیلهای ظاهری و سطحی اکتفا کردید، اول از همه باید بگم که برای تحلیل واقعی یک فیلم، باید به تکنیکها، اهداف و ساختارهای پشتصحنه توجه کنید، نه فقط به تریلر یا دیالوگهای خوشساخت.
نورپردازی اغراقشده: اگر شما قادر به درک تفاوتهای تکنیکی نورپردازی در سینما باشید، متوجه میشوید که در این فیلم، نورپردازیها در بسیاری از صحنهها بهجای ایجاد عمق احساسی، تنها برای پنهان کردن ضعفهای اجرایی و جلوههای بصری استفاده شدهاند. بهویژه در صحنههای احساسی، نورهایی که بیشتر از اینکه به فضای دراماتیک کمک کنند، اغراقشده و تصنعی هستند. بهطور مثال، در صحنههایی که ویلیامز دچار بحران درونی میشود، نورهای بیش از حد تاریک یا فلاشهای سریع، بیشتر از اینکه هویت شخصیت را تقویت کنند، فضایی سرد و بیروح ایجاد میکنند.
بازیگران به هیچ جایی نمیرسند: اینکه شما میفرمایید بازیگران خوب بازی کردند، دقیقاً نشان میدهد که متوجه عمق تحلیل نشدهاید. بازیگر باید در کمال خود به چالشهای شخصیتی بپردازد و این شخصیت باید در طول فیلم دچار تحولی عمده شود. نه تنها بازیگر بلکه شخصیت اصلی فیلم به هیچ جایی نمیرسد. درواقع، فیلم هیچگونه تحولی در شخصیت و دراماتیکترین بخشها ندارد. بازیگران، از جمله اسکارلت جوهانسون، صرفاً بهعنوان ابزار بصری حضور دارند، نه بهعنوان افرادی با انگیزه و عمق روانی. شما اگر به درستی توجه کنید، در هیچکدام از صحنهها تغییراتی که انتظار میرود، از نظر درونی برای شخصیت اتفاق نمیافتد.
نمایش بیهدف: نمایش بیهدف بودن فیلم دقیقاً در ساختار آشفتۀ آن نمود پیدا میکند. این فیلم، به جای اینکه بر جنبههای انسانی زندگی یک هنرمند بزرگ متمرکز شود، بیشتر به یک مجموعه از تصاویری میپردازد که در هیچ جای آن ارتباطی واقعی با داستان و شخصیت برقرار نمیشود. هدف این فیلم گم است و به جای درگیر کردن مخاطب با یک زندگینامه مستندگونه و واقعی، بیشتر به یک بازی نمایشی و سعی در درک «خود» از یک زندگی هنری میپردازد که نتیجهای جز سطحینگری ندارد. یک فیلم باید به مخاطب پاسخ بدهد، نه اینکه او را در یک فضای مبهم رها کند.
انتظار از فیلم زندگینامهای: شما از اینکه “فیلم زندگینامه یک پاپ استار باید فلسفی یا علمی باشد” تعجب میکنید. باید بگویم که این دقیقا اشتباهترین درک از سینماست. یک فیلم زندگینامهای باید بتواند عمق انسانیت یک شخصیت را به نمایش بگذارد، نه اینکه صرفاً بر جلوههای بصری تکیه کند و کاراکتر را در سطحیترین شکل ممکن ارائه دهد. یک پاپ استار، بهویژه کسی مثل رابی ویلیامز، باید در فیلم تبدیل به یک انسان پیچیده با تناقضها و تضادهای درونی بشود. فیلمی که شما از آن دفاع میکنید، در این بخش کاملاً شکست خورده است.
* اندکی از درکی از فیلم اصلا هیچی از فیلم و سینما نداری میای ادای رابر رجرز خدابیامرز رو در میاری (روحش شاد). تو نمیای با اون انتقادت فیلم و با خاک یکسان میکنه نه مشتی تو با با این نظراتت خودتو با خاک یکی کردی چون هیچ پخی از فیلم و سینما حالیت نیست و میای راجعبه زندگی نامه اسطوره بریتیش پاپ نظر میدی، آخه * بیای راجعبه انتخاب کردن شامپانزه بودن رابی ویلیامز که اونم به انتخاب خودش هست نظر منفی بدی، آخه * کدوم منتقد فیلم میاد درباره فیلمی به این احساس و قشنگ که هر لحظه از فیلم موهای تن آدمو سیخ میکنه یه حرف بد بزنه…*
آها، اینجا دیگه باید حسابی جواب داد. اول از همه، باید بگم که اگر کسی به این راحتی در مورد فیلمها «نظر شخصی» میده، باید بدونیم که به قول معروف، نظر شخصی همیشه با تحلیل حرفهای فرق داره. و اگر کسی میخواد که در فضای نقد فیلم وارد بشه، باید از سطح اظهارنظرهای احساسی و سطحی بیرون بیاد.
حالا، تو داری از رابی ویلیامز حرف میزنی و اینکه انتخابِ شامپانزه بودن برای شخصیتش چقدر قشنگه. اینجا که دیگه فیلم با تمام آنچه که یک اثر هنری باید داشته باشه یعنی ساختار دراماتیک، شخصیتپردازی و پیام کمرنگ میشه. انتخابِ تبدیلِ رابی ویلیامز به «شامپانزه انسانی» یک شوخی بیش نیست و به هیچ وجه نه به عمق شخصیت او افزوده میشه نه به داستان فیلم. فیلمی که میخواد بیپروایانه نمایش بده که چون رابی ویلیامز بازی کرده، پس همه چیز درست است، بیاحترامی به این شخصیت هنریه. اِعتماد به نفس؟ بله! انتخابهای درست؟ خیر.
بعد میای از احساسات فیلم حرف میزنی. اینکه «هر لحظه از فیلم موهای تن آدمو سیخ میکنه» خب! بله، این درسته که فیلمهایی با این احساسات میتونن تاثیرگذار باشن، ولی حس و حال نباید با ضعفهای فنی و دراماتیک مخلوط بشه. ممکنه یه اثر به شدت احساسبرانگیز باشه، ولی در عین حال ضعیف در تکنیکها و انتخابهای دراماتیک.
اینکه فیلم به نوعی احساسات دستکاری شده رو به خورد بیننده بده، دلیلی بر عمق و ارزش هنری اون نیست. اینها همهی درختان خوشبو برای پوشوندن «جنگل تاریک و بیهدف» داستان فیلم هستند.
در نهایت، کسی که از فیلمی که در اون به اندازهی لازم تفکر و تحلیل نکرده صحبت میکنه، همیشه همون چیزی رو به شما میده که خودش ازش نفهمیده. بهتره که با دقت بیشتر نگاه کنید و از احساسات خام به سمت نگاهدقیقتر و علمیتر برید، چون سینما برای کسانی که فقط میخوان «احساس کنند» ساخته نشده، بلکه برای کسانی که میخوان تفکر کنند.
دوست عزیز من حدود بیست ساله یه صورت جدی مخاطب سینمای مولفه و ساختارشکنانه هستم و اگه تعریف نباشه حدود ۵۰ کتاب مهم در مورد درک و دریافت سینما، زیباییشناسی سینما و فلسفه سینما خوندم و به انواع و اقسام نقدهای نشریات اروپایی دسترسی داشتم ولی دلیل نمیشه بیام تو سایتی که اکثر کاربرای اون به صورت تخصصی سینما رو دنبال نمیکنن نظرات طویل و تحلیلی برای خودنمایی بنویسم
شما راهت رو داری کج میری و اگه احساس میکنی تو زمینه نقد فیلم چیزی تو چنته داری برو با نشریات سینمایی همکاری کن و این سایتها رو بذار برای ما آدمای معمولی
خودت هم خوب میدونی که نظراتت دزدیه وگرنه میرفتی بین متخصصین این کار نظرت رو میدادی و به هفت روش سامورایی مورد هتک قرار میگرفتی و دیگه نمیومدی جایی که عموماً خوره سینما نیستن نظرات صد من یه غاز بدی
ضمناً کسی شما رو مجبور به تماشای سینمای هالیوود نکرده، شما میتونی بری سینمای فاخر امثال گریفیث رپ ببینی، یا با سینمای روسیه و اروپای شرقی به تماشای فنون سینما بشینی، میتونی بری از بازیگری توشیرو میفونه تو فیلمهای کوروساوا لذت ببری و فیلمهای اسکارلت جوهانسون رو نبینی
لطفاً اینکارایی که گفتم رو انجام بده و بازم میگم این فضای بد رو بذار واسه ما آدمای معمولی بمونه
شرمنده از اعضای سایت که خیلی طولانی حرف زدم و میشه گفت رفتم روی منبر
دوست گرامی،
بیست سال دنبال سینمای مولفهای و ساختارشکنانه بودن و ۵۰ کتاب هم خوندن، نمیشه که شما رو در جایگاه یه منتقد صاحبنظر بذاره، به ویژه وقتی حتی یه خط هم از سینما نفهمی. کتاب خوندن و تئوریها رو کشیدن نمیتونه بهت یک درک واقعی از سینما بده، چون سینما در وهله اول یه هنر زنده است، نه یه رشته خشک دانشگاهی. نقد فیلم نه به کتاب بستگی داره، نه به تئوریهای فلسفی، بلکه به احساس و تجربه در مواجهه با اثر هنری.
شما میگی “نظرات دزدیه”، در حالی که خودت هم بهتر از هر کسی میدونی که منتقدان همیشه نظراتشون رو از نقدهای دور و بر به هم الگو میزنند. اینکه میگی «اگر نظری داری برو تو نشریات سینمایی بنویس» فقط نشوندهنده اینه که به چیزی به اسم آزادی نقد اصلاً اعتقاد نداری و بیشتر دنبال «سلطه» بر سینمای عمومی هستی. نقد باید از مخاطب عادی هم نشات بگیره. شما متخصصی هستی که هیچ علاقهای به ارتباط برقرار کردن با مردمی که از سینما لذت میبرند، نداری.
اینکه از سینمای هالیوود فاصله بگیری، یه انتخاب شخصیه، اما این یعنی شما درک هنری که در سینمای عامهپسند نهفته است رو نادیده میگیری. اون سینمایی که شما دوست داری، به هیچ وجه نماینده کل سینما نیست. و البته که ما همه میدونیم سینما به تنوع نگاه نیاز داره، نه صرفاً به نسخههای “فیلمهای استادانه” که برای خودت نوشتی.
پس لطفاً از دکتراهایی که توی فیلمهای نیکولا گریفیث و میفونه گرفتی بیرون بیاید، چون دیگه اینجا حرفی برای گفتن نداری. وقتی که نظر میدی، حواست باشه که نقد کردن به درک عمومی از سینما کمک میکنه، نه اینکه بخوای از ارتفاعِ برجسته و دور توهین کنی به کسانی که فیلم رو با احساس و درک خودشون میبینند.
ببینم آقا mosi شما منظورت از چونه زدن منفی نسبت به تمام این فیلمها و سریالهای این سایت چیه؟این سایت و عواملش آیا حق تو رو جایی خوردن؟و آیا این نوشته ها که از منبع دیگه ای یا با هوش مصنوعی نسبت به فیلمهای اینجا کپی و پست میکنی چیه؟این دشمنی آشکارا به این سایتی که شبانه روز درارند زحمت میکشند…دوبله میکنند و بهترین فیلمهای روز رو رایگان در اختیارت میزاره چیه که انقدر درباره هر فیلمی تو هر سوراخ سنبه این سایت ،تو نظر منفی میزاری که همه بخونند و از دیدن فیلم صرف نظر کنند؟توی تمام نوشته هایت یک کینه و دشمنی به کاربران و این سایت آشکاراست…
انگار تو فکر میکنی یک کارگردان هالوودی که حقت رو خوردن و اومدی اینجا خودت رو خالی کنی؟تمام این سایت رو دیدم که هر فیلمی رو نقد منفی کردی! که چی؟
لطفا عوامل محترم فیلم 2 مدیا یک فکری برای این mosi ویروس بکنید….
«تو فیلم Better Man، رابی ویلیامز یه جورایی خودشو شبیه یه “میمون رقصنده” تو اوج شهرتش حس میکرده. کارگردان هم از همین حس استفاده کرده و با یه سری جلوههای ویژه باحال، رابی رو به شکل یه شامپانزه نشون میده! این کار رو کردن که بتونن اعتیاد و افسردگی رابی رو بهتر به تصویر بکشن. جالب اینجاست که خود رابی هم انگار با این قضیه مشکلی نداشته و حتی ازش استقبال هم کرده! به جای اینکه بازیگر بیارن کنسرتهاشو تقلید کنه، از صدای یه رابی جوونتر که با کامپیوتر ساخته شده استفاده کردن. انگار رابی خواسته یه داستان متفاوت و خلاقانه از زندگیش تعریف کنه.»
شاید بگید چرا شخصیت اصلی میمونه
دلیلش درخواست خود رابی ویلیامز هستش
ک این طوری طراحی بکنند شخصیتشو
کارگردان گفته خواسته فیلمو از دید خود خواننده نشون بده چون چندین بار رابی ویلیامز گفته خودشو قتی میره رو استیج شبیه یه میمون سرگرم کننده میبینه.
یه آهنگم داره به اسم من و میمونم حس میکنم از میمون منظورش اون روی دیگشه که مواد مصرف میکرده و دخترباز بوده شایدم حسم درست نباشه اما برداشت من اینه