Lo imposible 2012

فیلم The Impossible 2012 از داستانی کلی با ساختاری خطی برخوردار است که برای افرادی که به فیلم های پرهزینه و غیرپیچیده علاقه مندند آشنا خواهد بود. با وجود اینکه بن مایه داستان بر اساس حقیقت واقع شده، کارگردان اثر و فیلمنامه نویس در چند مورد محدود آزادی هایی برای خود قائل می شوند. به خصوص در صحنه اوج داستان که در یک بیمارستان/پناهگاه رخ می دهد، آنها بیش از حد از عنصر تصادف استفاده می کنند. در این نقطه، لوکاس هنوز هنری را پیدا نکرده، اما بی آنکه هیچ یک بدانند، هر دو در یک محل به سر می برند. بنابراین دوربین بر روی آنها متمرکز می شود که یکدیگر را میان جمعیت گم می کنند. قصد این بوده تا حس تعلیق و تنش ایجاد شود، اما تأثیری که این کار دارد بیشتر حالتی از آزار مخاطب را به خود می گیرد.
سکانس های مربوط به سونامی وحشتناک هستند و ثابت می کنند که همیشه لازم نیست برای اینکه یک فاجعه ی طبیعی را واقعی و قابل باور جلوه دهیم، حجم زیادی گرافیک کامپیوتری به کار بندیم. لحظاتی که ماریا دچار جراحت می شود به شدت حال مخاطب را خراب می کنند. طوفان خروشان آب که چیزی نمانده ماریا و لوکاس را از هم جدا کند به خوبی نشان می دهد که سونامی پس از اینکه مناطق داخل خشکی را زیر پا گذاشته هنوز هم قدرت زیادی دارد.
نقطه قوت فیلم غیرممکن 2012 دور شدن و تنهایی و آشوبی است که بعد از وقوع فاجعه پیش می آید. با قطع شدن بیشتر راه های ارتباطی، یافتن یک عزیز گم شده امری سخت طاقت فرساست. تا همین امروز، اجساد زیادی وجود دارند که در اعماق گل و لای دفن شده اند و یا به میانه ی دریا فرستاده شده اند و هرگز پیدا نشده اند. برای یک کودک تنها و گم شده که به دنبال پدر یا مادرش می گردد، این امر جان و توان بسیاری می طلبد. شرایطی که برای لوکاس، سیمون و توماس پیش می آید به وحشتناکی شرایطی نیست که کودکان دیگری که کاملاً تک و تنها مانده اند تجربه کردند، اما ما در جایگاه بیننده گوشه ای از ترس، ناامیدی و بی کسی را که وجود این بچه ها را فرا می گیرد، حس می کنیم.
دو بازیگر بزرگسال فیلم، نائومی واتس و ایوان مک گرگور، نقش آفرینی طبیعی و قدرتمندی ارائه می دهند. پایان بندی فیلم The Impossible 2012 آنقدر روحیه بخش هست که اجازه ندهد مخاطب با حسی تلخ سالن سینما را ترک کند، اما اینکه آن را یک پایان “خوش” بنامیم، نامنصفانه است. بیش از 200،000 نفر جان خود در نتیجه ی یک زلزله و سونامی از دست دادند و فیلم The Impossible 2012 هرگز به گونه ای عمل نمی کند که گویی این فاجعه را فراموش کرده است. این فیلم برتر از هر چیز دیگری، نسبت به وحشت بار بودن عظیم این فاجعه وفادار است و از آن با رعایت جانب انصاف یاد می کند.
– منتقد : جیمز براردینلی – (امتیاز 7.5 از 10)