Skyfall 2012

دوبله فارسی فیلم اسکای فال
گویندگان: چنگیز جلیلوند، ناصر طهماسب، حسین عرفانی، امیرهوشنگ زند، جواد پزشکیان و …
فیلم اسکای فال 2012 موفق می شود احساسات مخاطب را درگیر کند؛ حتی فیلم «کازینو رویال/ Casino Royale» هم به نظر من نتوانست تا بدین حد واکنش حسی مورد نظر را در مخاطب ایجاد کند. در این فیلم جزئیاتی اندک اما تأثیرگذار درباره ی گذشته ی باند می فهمیم، این اطلاعات به حدی نیستند که ویژگی اسرار آمیز “همیشه در لحظه زندگی کردن” شخصیت را از بین ببرند، اما آنقدر هستند که دیگر این نظریه را که “جیمز باند” تنها یک اسم رمزی است باطل می کنند. شخصیتی که «آلبرت فینی/ Albert Finney » نقش آن را بازی کرده فوق العاده دسیسه چین است و تصورش سخت نیست که فکر کنیم موقع نوشتن نقش او، نویسنده شون کانری را به عنوان جیمز باند در ذهن داشته است.
سم مندس در ساخت فیلم Skyfall 2012، همکاران تقریباً همیشگی خود، راجر دیکینز و توماس نیومن را نیز همراه می کند. تصویربرداری دیکینز شاید بهترین تصویربرداری ای باشد که فیلم های جیمز باند تا به حال به خود دیده اند و مشخصاً یکی از بهترین فیلمبرداری های سالهای اخیر نیز هست. این استفاده از سبک فیلمبرداری قدیمی و کلاسیک است که باعث می شود تصاویر ثبات داشته باشند و دنبال کردن صحنه های نبرد کار آسانی باشد. موسیقی متن توماس نیومن به شدت از تم مخصوص جیمز باند ساخته مونتی نورمن و جان بری بهره می جوید، از زمانی که دنیل کریگ این نقش را بر عهده گرفت این اولین باری ست که این تم موسیقیایی جزیی از موسیقی متن اصلی فیلم در صحنه های دلهره آور و حادثه ای آن است. ترانه ی اولیه ی فیلم با نام «Skyfall» که توسط «Adele» خوانده شده ارجاعاتی به ترانه های مشترک جان بری و شرلی بیسی دارد.
فیلم اسکای فال 2012 به تمامی آنچه یک فیلم جیمز باندی باید در خود داشته باشد آراسته است، و انگار بهترین ویژگی های جیمز باند های تک تک دوران گذشته – حتی کارهای کوتاه دالتون و لیزنبی – را درون خود به صورت فشرده جمع آوری کرده است و آن را به شکل فیلمی به ما ارائه می دهد و خاطرمان را مطمئن می سازد که جیمز باند بازگشته است.
– منتقد: جمز براردینلی ( امتیاز ۹ از ۱۰)