Gattaca 1997

دوبله فارسی گاتاکا
گویندگان : خسرو خسروشاهی، سعید مظفری، زنده یاد عطالله کاملی، کیکاووس یاکیده و…
فیلم گاتاکا 1997 فیلمی در قالب فوتوریسم یا همان تم علمی تخیلی است که به یک مضمون نسبتا آینده نگرانه با فضایی معماگون می پردازد. قصه ای در مورد جهانی بشدت طبقه بندی شده و ایزوله که در آن ژن های برتر همچون تبار گرایی شوونیستی، انتخاب شده تا متروپلیسی منسجم را خلق نمایند.
فرمول درام پردازی فیلم Gattaca 1997 با همان اسلوب های کهنه ی هالیوودی کنار هم چیده شده و با فیلمنامه ای کلاسیک وار به همان شکل مرسوم، شخصیت پردازی می کند. گره افکنی ابتدایی و سپس ایجاد بحران برای شخصیت اول در پس مخمصه ای شبه هیچکاکی در گرو یک قتل و به مثابه ی آن کارآگاهی سمج که به طرز بامزه ای لباس همفری بوگارت در فیلم خواب ابدی (۱۹۴۶) اثر هاوارد هاکس را به تن دارد و به دنبال راز جنایت در ایستگاه به اصطلاح فضایی است.
از ابتدای فیلم گاتاکا 1997 تا به انتها با پیچش های باسمه ای و تصنعی به شکل هفتاد سال پیش آثار هالیوود طرفیم، بدون اینکه با خلاقیتی مواجهه باشیم. با اینکه اثر در ظاهر گویی فضایی فوتوریستی را یدک می کشد اما ذره ای ایده ی نو در آن یافت نمی شود. بلکه به طور بی رحمانه ای می توان گفت “گاتاکا” حتی از “متروپلیس (۱۹۲۷) / فریتز لانگ ” یا ” ۲۰۰۱ اودیسه ی فضایی (۱۹۶۸) / استنلی کوبریک” هم عقب تر است. فیلمساز در بطن اثرش فقط یک نیمچه ایده ی ژن سالاری در آرمانشهر خود دارد که دائما روی آن مانور می دهد اما به دلیل نبودن انسجام کافی در چگالی و منطق روایی، فرمی ساخته نمی شود. این اضمحلال اتمسفر در جزئیات به شدت علیه کلیات عمل می کند. از نوع لباس پوشیدن کارآگاه ها گرفته که هیچ المانی از آینده ندارند تا ماشین ها و کنتراسیو شهر و ساختار ابژکتیو مکانها. نکته ی دیگر اینکه فیلم در لامکانی پوشالی بسر برده و به جای شهر فقط چند عدد پنل خورشیدی و یک تونل بی سر و ته و کافه ای که بیشتر شبیه به شیره کش خانه های جنوب شهر است خودنمایی می کند.
فیلم Gattaca 1997 مشکل اصلی اش در ناتوانی ایجاد کانسپت و به مثابه ی آن منطق روایی در جزئیات است و اگر اینها انسجام نداشته باشند، فوتوریسم و متروپلیس آینده نگر که هیچ، جامعه ی غار نشینی هم به فرم تبدیل نمی شود. اثری که با چاشنی سانتی مانتال و گره افکنی ابتدایی می خواهد درامی جنایی معمایی با نازل ترین کیفیت بسازد و سر آخر همه چیز را به گردن پادآرمانشهری کودکانه بیاندازد زیاد چیز جدی ای نیست و باید از کنارش به راحتی گذشت.