A Perfect World 1993

دوبله فارسی فیلم یک دنیای کامل/یک دنیای بی نقص
گویندگان: خسرو خسروشاهی، سعید مظفری، الیزا اورامی و …
فیلم یک دنیای بی نقص A Perfect World 1993 درام جاده ای کلینت ایستوود مهجورترین و قدرنادیده ترین ساخته اوست. فیلمی کنایه امیز و تلخ که نیروی درونیش را از یک رابطه به ظاهر ناهمگون میگیرد و با زیبایی به خورد چشمان تماشاگرش میدهد. رابطه یک زندانی فراری و یک پسربچه که مجبور به دزدیدنش میشود. این از آن فیلمهایی است که انگار تماما با قلب ساخته شده اند و وجه حسی آنها مقدم بر وجوه تکنیکی آنهاست. بوچ یک زندانی فراری است که در ادامه فرارهایش یک پسربچه بسیار بامزه بنام فیلیپ را باخود همراه میکند و جوهر فیلم تبدیل شدن از یک رابطه بین گروگان و گروگان گیر به یک رابطه به شدت پدر و پسرانه است. فیلیپ به قدری برای بوچ ارزشمند است که او از کشتن همقطار شرورش هم بخاطر فیلیپ ابایی ندارد. فیلیپ برای بوچ دقیقا تصویر محرومیتهای احتمالی دوران کودکیش است و حالا بهترین فرصت برای بوچ فراهم است که این پسربچه دوست داشتنی را به آرزوهای کوچکش برساند. آرزوهایی در حد یک لباس برای جشنی که در ابتدای فیلم میبینیم.
اما نفر سومی هم هست. تری که بوچ همراه او از زندان میگریزد. بوچ و تری دقیقا دو قطب مخالف هم هستند و تنها وجه اشتراکشان زندانی بودنشان است. تری یک آنارشیست به تمام معناست که کاری جز تخریب هر انچه در پیش رویش است ندارد و به هیچ چیزی قانع نیست.
در طرف دیگر ماجرا شاهد دنیای قانون هستیم. قانونی بی رحم که فقط و فقط به فکر مجازات است. عادلانه و ناعادلانه بودنش هم فرقی نمیکند. مامور پلیسی که خود را مرموز تر از آن چیزی که واقعا هست نشان میدهد و به همکارش نظر سو دارد ناعادلانه بوچ را مورد هدف قرار میدهد. بوچ آرزوی رفتن به الاسکا سرزمین پدری اش را دارد و در آخر که زخمی شده و در محاصره پلیسهاست و میداند که هرگز انجا را نخواهد دید دست در جیب میکند تا اقلا عکس انجا را به فیلیپ بدهد تا شاید فیلیپ که به نوعی ادامه بوچ است روزی روزگاری انجا را ببیند. عنوان کنایه آمیز فیلم هم اشاره به همین کنتراست دارد. دنیایی که خلافکارش به مراتب انسان تر و شریف تر از پلیسش است. کلینت ایستوود به راستی نگران چنین دنیایی است. به خاطر همین است که در انتهای فیلم با مشت به صورت آن پلیس سنگدل میکوبد. بله بعد از هفده سال که از ساخته شدن فیلم میگذرد امکان دارد که بعضی از کنش های کاراکترها و وجه اخلاقی فیلم نخ نما به نظر برسند اما رابطه بوچ و فیلیپ بعد از حدود دودهه همچنان تر و تازه است و باهربار تماشای فیلم میتوان نکته تازه ای در این رابطه کشف کرد و همچنان از ان لذت برد. بوچ انگار از همان برخورد اول با فیلیپ تصمیم میگیرد به شیوه خودش از او یک مرد واقعی بسازد و با دادن اسلحه به فیلیپ از او میخواهد که دزدان خانه را مجبور به تسلیم شدن کند. او به قدری رهاست که شرط آزادی فیلیپ و تسلیم شدن خودش را آرزوهای فیلیپ میگذارد و اگر خودش نتوانست به زندگی سرخوشانه اش ادامه دهد لا اقل فیلیپ به آرزوهای کوچکش برسد. چه حس غریبی دارد آن سکانس پایانی و گریه های فیلیپ که انگار به واقع یک دوست یک پدر را از دست داده نه گروگان گیرش را. کلینت ایستوود اثری ساخته که بیشتر از آن که با مغز سروکار داشته باشد با قلبمان کار دارد.