Moneyball 2011

دوبله فارسی فیلم بازی پول
مدیر دوبلاژ: جلال مقامی
گویندگان: سعید مظفری، ناصر احمدی، رضا آفتابی و…
فیلم مانیبال Moneyball 2011 نشان می دهد که اگر یک کتاب غیر داستانی، که بیشتر درباره عقاید و اعتقادات است است، به فیلمی داستانی تبدیل شود، نتیجه چه می تواند باشد. با وجود اطلاعات بسیار مفیدی فیلم به تماشاگر میدهد (البته به شرط آنکه تماشاگر طرفدار بیسبال باشد)، ولی وجه درام آن ضعیف و در مواقعی فاقد کشش لازم در پیشبرد داستان است. تمرکز بر شخصیت اصلی داستان یعنی مربی تیم بیسبال اکلند، بیلی بین (برد پیت) فیلم را تا حدی نیز در ژانر زندگینامه ای قرار داده است و با اضافه کردن شخصیتی های دیگر از جمله کمک مربی پیتر برند (جونا هیل) و مدیر باشگاه آرت هاو (فیلیپ سیمور هافمن) داستان را با طراوت تر و چند بعدی کرده است. نکات بارز فیلم مانیبال Moneyball 2011 در درجه اول پرداخت به نحوه منحصر بفرد انتخاب بازیکن توسط مربی تیم و سپس تصویر برداری فوق العاده نماهای داخل زمین بازی است. نقاط قوتی که میتواند بسیاری را به سالن سینما بکشاند.
برد پیت خود همانند بیلی بین کاریزماتیک و تاثیرگذار است. کسی که شغلش را با استفاده کردن از روش تیم سازیی که از سوی کهنه کاران بیسبال کاملاً غیر قابل توجیه است، بخطر میاندازد. در واقع بازیگر با هنرمندی، فردی عادی را به پرسوناژی سینمایی تبدیل میکند. شخصیتی که چندان مناسب گرفتن اسکار بازیگری بنظر نمیرسد. بین نه معلول است، نه دانشمندی احمق، نه کسی که در بچگی مورد سوء استفاده قرار گرفته است، نه آنکه به طور معکوس پیر میشود، نه کسی که گوشت انسان را به عنوان شام میخورد و نه کایزر شوزه! بلکه فردی عادی است که کنترل یکی از تیمهای لیگ برتر بیسبال را به عهده گرفته است. این قوت در بازیگری در مورد جونا هیل نیز صادق است. کسی که اینبار از نقشهای کلیشه ای اش بیرون آمده و شخصیتی جدی تر را بازی میکند. فیلیپ سیمور هافمن (که رابطه نزدیکی با کارگردان دارد) و رابین رایت نیز چهره های مشهوری هستند که بازی درخشانی ارائه نمیکنند. هرچند بازی هافمن در به تصویر کشیدن شخصیت حقیقی هاو (Howe) به عنوان فردی لجوج و سرسخت قابل قبول است، ولی باعث همزاد پنداری تماشاگر نمیشود.
برای طرفداران بیسبال، فیلم مانیبال Moneyball 2011 چیزی فراتر از فیلمی جذاب است. فیلمی که نحوه مربیگری بیلی بین در فصل ۲۰۰۲ و تحول آن نسبت به لیگ قبل را نشان میدهد. تماشاگرانی هم که به بیسبال علاقه چندانی ندارد نیز از روند درام داستان لذت خواهند برد.
– منتقد : جیمز براردینلی