Finding Neverland 2004

دوبله فارسی فیلم در جستجوی ناکجا آباد
مدیر دوبلاژ: خسرو خسروشاهی
گویندگان: خسرو خسروشاهی، منوجهر اسماعیلی، مینو غزنوی و…
فیلم در جستجوی ناکجا آباد Finding Neverland 2004 چیزی بسیار فراتر از یک بیوگرافی است. در واقع شاید اصلا به نظر بیوگرافی نیاید. این فیلم درباره‌‌ی تخیل و کودکی است. “پسر بچه‌ها هرگز نباید به تخت فرستاده بشوند. آن‌ها فردا صبح بزرگ می‌شوند.” این جمله علاوه بر حالت شاعرانه‌اش اشاره به کودک درون انسان‌ها دارد. به این که گویی نباید گذاشت تخیل و کودکی درون انسان به خواب برود چون ممکن است برای همیشه از دست برود. فیلم با صحنه‌های شاعرانه و لطیف تخیل را به نمایش گذاشته است و از آن طرف پیتر که در فیلم به نظر می‌آید قوه‌‌ی تخیل ندارد و همه چیز را به همین گونه که هست پذیرفته است همچون پتک بر سر شاعرانگی این تصاویر می‌خورد و واقعیت را به رخ می‌کشد.
فیلم در جستجوی ناکجا آباد Finding Neverland 2004 در یک فضای سنتی اسکاتلندی روایت می‌شود. جایی که سنت‌ها و واقعیت هیچ گونه سنخیتی با تخیلات جیمز ندارد. در واقعیت همه چیز باید چهارچوب مند و زیر نظر مقررات باشد. جیمز نباید با خانواده‌ای که سرپرست آن یک زن بیوه است رفت و آمد داشته باشد چون متاهل است. این رفت و آمد را حتی بازی با کودکان سیلیویا، توجیه نمی‌کند.
مادربزرگ که نماد سنت و بزرگسالی فیلم در جستجوی ناکجا آباد Finding Neverland 2004 است موکدا جیمز را از خانه دور می‌کند چون معتقد است دخترش برای کمک به او نیاز ندارد و به همسر نیاز دارد. او معتقد است حضور جیمز به عنوان یک مرد متاهل در خانواده‌‌ی دخترش راه ازدواج مجدد او را می‌گیرد. در دنیای او همه‌‌ی روابط کاملا منطقی تعریف شده اند و به نظر نمی‌آید که جایی برای استثنا قائل شدن وجود داشته باشد. او با همه‌‌ی مسائل خیلی خشک و رسمی برخورد می‌کند. شخصیتی که داستان از مادربزرگ می‌سازد یک بزرگسال تمام عیار است و با شکستن او در یکی از سکانس‌های پایانی قدرت کودکی و زیبایی آن را هرچه بیشتر به نمایش می‌گذارد.
تضاد دنیای کودکان و بزرگسالان در فیلم در جستجوی ناکجا آباد Finding Neverland 2004 بسیار مشهود است. برای این می‌توان صحنه‌‌ی شام خوردن در خانه جیمز را مثال زد. همه برای صرف شام حالتی عصا قورت داده دارند و مسخره بازی هایی که جیمز با بچه‌ها در می‌آورند کاملا در تضاد را واقعیت فضاست. در حقیقت آن فضای شیک و رسمی نمی‌تواند روح کودکانه و سرکش و رهای بچه‌ها را تحمل کند. آن را مایه‌‌ی آبرو ریزی می‌داند و سعی در سرکوب آن دارد. آن جامعه‌‌ی سنتی و رسمی کودک بودن را پذیرا نیست و از آن به عنوان دردسر و یک بار بر روی دوش یاد می‌کند. تمام دغدغه‌‌ی این جامعه بزرگ شدن بچه‌ها است و طبعا پیترپن، کودکی که هرگز بزرگ نمی‌شود، برای چنین جامعه‌ای یک کابوس حقیقی است.
فیلم در جستجوی ناکجا آباد Finding Neverland 2004 به نحوی با کنار هم قرار دادن دنیای موقر و شیک و رسمی و پر از ادای بزرگسالان و دنیای شاد و سرخوش و رها و بی ریای کودکان در این تضاد زیبایی دنیای کودکانه را بیشتر نشان داده است و تم داستان پسری که هرگز بزرگ نمی‌شود نیز به پرورش این ایده کمک بسیار زیادی کرده است.
فیلم در جستجوی نا کجا آباد Finding Neverland 2004 به شکل ملایمت باری تلخ است. این فیلم علاوه بر اینکه داستان نویسنده‌‌ی پیترپن را روایت می‌کند راوی پیترپن دیگری است. این فیلم یک داستان درباره‌‌ی جایی که بچه‌ها در آن هرگز بزرگ نمی‌شوند تعریف می‌کند و این را به شکل غم انگیزی در مرگ مادری که هرگز بزرگ شدن بچه هایش را ندید می‌گنجاند.