Killing Them Softly 2012

دوبله فارسی فیلم کشتار با لطافت
گویندگان: سعید مظفری، علیرضا باشکندی، شروین قطعه‌ای و …
ممکن است ریتم فیلم کشتار با لطافت Killing Them Softly 2012 نسبت به سلیقه خیلی از تماشاگران بیش از حد کند باشد. این روش ساختاری در فیلم عمدی است که بی آنکه عجله ای در کار باشد بین گروه های مختلف شخصیت ها رفت و برگشت صورت می گیرد. تمرکز فیلم بیش از آنکه بر روی وقایع باشد، بر روی گفتگو هاست. گفتگوهای درون فیلم تنها به ناسزاگویی آراسته نشده اند بلکه در آن جلا گرفته اند. صحنه ی زد و خورد فوق الذکر آنقدر خشن و تصویری است که شاید بعضی تماشاگران مجبور شوند نگاه خود را برگردانند. گرچه کمی بعد، یک صحنه ی زد و خورد وجود دارد که حالت آن تقریباً مانند حرکات باله می ماند. جزئیات حرکات در این صحنه با دقت تمام انجام شده و فیلمبرداری هم با ظرافت تمام این جزئیات را به تصویر می کشید. دومینیک در خیلی از نماها از دوربین روی دست استفاده می کند اما تصاویر کاملاً ثابت هستند. اینجا از لرزش تصویر خبری نیست و این نکته به خوبی می تواند بی اساس بودن این باور را که برای ایجاد ارتباط نزدیک با مخاطب باید او را به حال تهوع انداخت، ثابت کند.
غیرعادی ترین وجهه ی فیلم کشتار با لطافت Killing Them Softly 2012، این است که موضوع آدمکش های اجیر شده را به شدت پیش پا افتاده به تصویر می کشد. این کار تنها یک موقعیت شغلی دیگر است برای کسانی که در زیر خط فقر و در طبقات پایین اجتماع زندگی می کنند. جکی نمایانگر نهایت عیبجویی این قشر است. او نطق های اوباما درباره ی اتحاد و تغییر را تو خالی و بی نتیجه می داند. به دلیل بحران اقتصادی، او مجبور است در نرخ خدمات خود به دیگران تخفیف بدهد. نیروی پلیس به شدت بی تأثیر و بی تفاوت تصویر شده است.
فیلم کشتار با لطافت Killing Them Softly 2012 گام بعدی خود را در قلمرو افسانه زدایی از فعالیت های اقشار فرو دست اجتماع برمی دارد که روند آن با فیلم های اسکورسیزی آغاز شده و «دیوید چیس» ادامه دهنده ی این مسیر بود. حضور ری لیوتا و جیمز گانلدولفینی خودبخود برای تماشاگران یادآور فیلم های «رفقای خوب/Goodfellas» ساخته ی اسکورسیزی و مجموعه ی تلویزیونی « خانواده ی سوپرانو/ The Sopranos» ساخته ی دیوید چیس هستند.
برد پیت که ترسی از پذیرش نقش های غیرفریبنده ندارد، برای فرو رفتن در جلد جکی مشکل چندانی ندارد. نقش آفرینی برد پیت جکی را به یک شخصیت معمایی تبدیل می کند، شخصیتی کاریزماتیک و جذاب و در عین حال سنگ دل و آدمکش. هنگامی که سرنوشت مارکی مشخص می شود، جکی طرفداردرجا به قتل رساندن اوست تا اینکه او را کتک بزنند. “چرا بهش زجر بدیم؟”. از نظر او، مارکی قرار است نابود شود، پس چرا همین حالا اینکار را انجام ندهند؟ او تجسم کامل خونسردی و اطمینان است که هرگز وحشت نمی کند و هرگز بی آنکه نقشه ی جایگزینی داشته باشد دست به اقدام نمی زند.
نقش آفرینی های فرعی نیز به شدت مؤثر هستند. شخصیت میکی با بازی جیمز گاندولفینی باعث می شود تونی سوپرانو (از شخصیت های سریال «خانواده ی سوپرانو») شبیه به یک مرد خانه و خانواده به نظر برسد. میکی شخصیت نفرت انگیزی دارد، کسی که زمانی یکی از برترین آدمکش های منطقه بوده اما قدرت خود را از دست داده و در گردابی از الکل و ترحم به خود غرق می شود. ریچارد جنکینز همه ی خصوصیات اقشار فرو دست و خلافکار را در خود خلاصه می کند، وضعیتی درست برعکس آنچه در روزگار فیلم های «پدر خوانده/The Godfather» می گذشت. ری لیوتا فرصتی پیدا می کند تا بالأخره دهانش از شدت خشم کف نکرده باشد و خود را نشان دهد و به ما یادآوری کند که اگر تنها برای این یک نقش هم که شده، او می تواند بازیگر قابلی باشد. اسکوت مک نایری تصویری قدرتمند و گیرا از ناامیدی و ناچاری ارائه می دهد: جنایتکاری که تقریباً حاضر است دست به هر کاری بزند تا زنده بماند.
به احتمال زیاد فیلم کشتار با لطافت Killing Them Softly 2012 از مخاطبان محدودی برخوردار خواهد بود. حتی بعضی از افرادی که معمولاً از فیلم های گنگستری لذت می برند ممکن است از این فیلم، به دلیل تمرکز آن بر گفتگوها و سبک خشن آن روی گردانند. تماشای فیلم کشتار با لطافت Killing Them Softly 2012 می تواند تجربه ی ناآرامی باشد. با این وجود، در حالیکه چنین مقدار زیادی از پوچ گرایی ممکن است به ذائقه ی هرکسی خوش نیاید، این فیلم نمونه ی بارز آن است که چطور میتوان چنین چیزی را تا بدین حد تأثیرگذار به تصویر کشید.
– منتقد: جیمز براردینلی (امتیاز 9 از10)