Hot Fuzz 2007

دوبله فارسی فیلم پلیس خفن/هات فاز
گویندگان: امیرهوشنگ زند، اکبر منانی، تورج مهرزادیان، ناصر احمدی، سعید شیخ زاده، محمد علی دیباج، معصومه آقاجانی
طنز فیلم هات فاز Hot Fuzz 2007 پیش از هر چیز بر روی تناقض ها استوار است. پس از سکانس نسبتا کوتاهی از معرفی نبوغ نیکولاس در ابتدای فیلم، می توان انتظار داشت که او باید با مجموعه ای از پلیس های بی کفایت و نادان تعامل کند.
ادگار رایت سکانس های ابتدایی فیلم هات فاز Hot Fuzz 2007 را با تکنیک داستان گویی در فیلم آغاز می کند. او شخصیت ها را معرفی می کند و آنها یکی یکی به دوربین نگاه می کنند و معرفی می شوند. او به کمک این تکنیک بدون اتلاف زمان و صرف انرژی شخصیت نیکولاس را پرورش می دهد و او را به ما معرفی می کند. از جمله نکات مثبت فیلم هنگامی است که نیروهای پلیس سندفورد در حال معرفی شدن هستند. آنها دائما در حال خوردن کیک یا بستنی هستند، که به نظر می رسد کارگردان می خواسته بدین نحو آسودگی و بی خیالی آنها را به تصویر بکشد. یکی دیگر از نکاتی که در مورد کارگردانی ادگار رایت در این فیلم می توان اشاره کرد، ضعف او در پرداختن به صحنه های اکشن در انتهای فیلم است. گرچه صحنه های اکشن فیلم تاحدودی با طنز آمیخته بود، اما همان طور که برخی از منتقدان معتقدند اکشن فیلم به کات های سریع و زاویه های تند دوربین محدود می شود. اینکه در میانه یک صحنه تعقیب و گریز سخت پلیس ها مجبورند غاز مردم شهر را نجات دهند، برای ایجاد طنز خیلی خوب است، اما صحنه های اکشن به قدری مصنوعی و غیرقابل باور هستند که اهمیت و اصالت آنها را زیر سوال می برند. به نظر می رسد اگر این فیلم اساسا از صحنه های اکشن استفاده نمی کرد به شکل بهتری می توانست اعتماد بیننده را به خود جلب کند.
بخش بزرگی از طنز فیلم هات فاز Hot Fuzz 2007 بر دوش بازیگران اصلی فیلم پگ و فراست است. سایمون پگ که در این فیلم به عنوان دستیار ادگار رایت در نگارش فیلمنامه نیز کمک کرده است، خیلی خوب در نقش پلیس جدی ایفای وظیفه می کند. او چهره ای مصمم دارد و چین روی پیشانی اش بر جدیت او می افزاید. از سوی دیگر ظاهر نیک فراست با اندکی اضافه وزن و عشق او برای کارهای اکشن پلیسی سبب شکل گیری لبخند روی لبان بیننده می شود. او با سوالات جالب و پشت سر هم از نیکولاس یخ او را باز می کند و او را مجبور به اندکی تفریح می کند. این زوج پیش از این نیز توانسته بودند نظر بینندگان را به خود جلب کنند و با وجود آنکه شاید انتظار می رفت این رابطه بعد از یک فیلم کسل کننده و تکراری شود، به شکل دیگری و شاید جذاب تر رخ می نماید. در کنار این زوج درخشان بازیگران مشهوری بازی می کنند که هر یک به خوبی از عهده کار خود برآمده اند. به عنوان مثال می توان به مارتین فریمن (در نقش رئیس پلیس سندفورد) اشاره کرد که برای بازی در سریال فارگو نامزد جایزه گلدن گلوب شد و با بازی در سریال شرلوک موفق به کسب جوایز بسیاری شد. چندی دیگر از بازیگران نقش های مکمل این فیلم برندگان جوایز گلدن گلوب و BAFTA هستند.
اما یکی از نکات ضعف فیلمنامه فیلم هات فاز Hot Fuzz 2007 تعداد زیاد شخصیت ها و عدم شخصیت پردازی برخی از آنها است. برخی از شخصیت ها بدون دلیل و تاحدودی نیمه کاره به ما معرفی می شوند. به عنوان مثال معرفی نامزد نیکولاس گرچه در شکل دهی به زندگی شخصی او بسیار مهم بود، اما حداقل انتظار ما این بود که در انتهای فیلم زندگی شخصی او به سرانجامی برسد یا اشاره ای به آن بشود. این کار در مورد روسای نیکولاس در اداره پلیس لندن رخ می دهد و آنها در انتهای فیلم پیشنهاد فعالیت مجدد در لندن را به او می دهند. اما تمرکز اصلی داستان بر روی طنز و موقعیت های خنده داری است که برای قهرمان های داستان ایجاد می شود. شاید بتوان گفت طنز فیلم هات فاز Hot Fuzz 2007 از نوع طنز سیاه است که در آن جامعه با شرایط کنونی اش مورد تمسخر قرار می گیرد. در واقع شاید بسیاری از صحنه های فیلم در واقعیت نیز رخ دهند و ما از واقعی بودن آنها و شاید اندکی چاشنی بازیگری مجبور به خنده شویم. اما در نهایت شرایط نگران کننده است. نگرانی وقتی جدی تر می شود که متوجه شویم احیانا فیلمنامه سوژه بزرگتری را هدف نقد خود قرار داده است. مسئولین شهر سندفورد نمیاندگان جامعه مدرن غربی هستند که به هر گونه تفاوت و اختلاف نظر به شدت عکس العمل نشان می دهند و خواستار حذف آن هستند.در واقع آرامشی که شهر سندفورد دارد، آرامشی خیالی است که با پنهان کردن و سرکوب کردن تمام مخالفان و متفاوتان پدید آمده است. جامعه جهانی خصوصا غرب مدرن نیز تاحدودی همین رویه را پیش گرفته است. همه چیز در راستای دموکراسی و سرمایه داری غربی است و هر حرکت مخالف یا متفاوتی به شدت با عکس العمل بین المللی روبرو می شود. از آنجا که قدرت و نفوذ نیز در اختیار مهره های تاثیرگذار جهانی است، اجازه حق طلبی و آزادی بیان به دیگران داده نمی شود. علاوه بر همه این سرکوب گری ها شهر به نحوی آرام است که مردم فکر می کنند در آرمان شهر زندگی می کنند و برخی حوادث کوچک حاصل تصادف یا نتیجه طبیعی یک رفتار بوده است. جنگ افغانستان و عراق طبیعی است چرا که «تروریست ها» و «دیکتاتورها» در آن رشد می کردند، اما انگلستان و آمریکا به لطف سرمایه هایی که از آفریقا و کشورهای جهان سوم به دست آمده آرام و رو به رشد است. در واقع آرامش غربی از نوع آرامش شهر سندفورد است. مسئولین شهر حاکمان و سرمایه داران کشورهای غربی هستند که به این خیال واهی دامن می زنند و برای ادامه آن به هر جنایتی دست می زنند.