Exam 2009

دوبله فارسی فیلم آزمون
مدیر دوبلاژ: زهره شکوفنده
گویندگان: زهره شکوفنده، حسین عرفانی، منوچهر زنده دل، سعید مظفری، تورج مهرزادبان
ایده ی گیر افتادنِ عده ای درونِ یک محیط بسته به صلاحدیدِ کَس یا کسانی، اینبار با روایت جدیدی همراه می شود که بسیار جذاب و درگیرکننده است. در درجه ی اول، خودِ موقعیت اصلی و کشف این معما که بالاخره سئوالِ مورد نظرِ شرکتِ آزمون گیرنده چیست و کجا نوشته شده، باعث می شود ذهن تماشاگر به تکاپو بیفتد و همراه با آزمون دهندگان، راه های مختلف را در ذهن بررسی کند مگر که به جواب برسد. این جذابیت اولیه، موردی ست که تا انتهای فیلم هم رهایمان نمی کند و هر لحظه انتظار می کشیم ببینیم بالاخره سئوال چیست. بررسی ایده های مختلف توسط آزمون دهندگان و به خطا رفتنِ همه ی راه ها، تعلیق و جذابیت کار را به اوج خود می رساند.
در سوی دیگر، اینکه چه کسی به جواب خواهد رسید و در صورت به جواب رسیدن، استخدام خواهد شد یا نه هم موجب می شود ذهن در تلاشی دو سویه، برای یافتنِ جواب به تکاپو بیفتد. اما همچنان این همه ی ماجرا نیست؛ با پیش رفتن داستان، همراه با دیالوگ هایی جذاب و روان، همچنان که باید، تنش بین شخصیت ها لحظه به لحظه فزونی می گیرد. اتهام جاسوسی به یکدیگر زدن، در حق یکدیگر جفا کردن، نامردی کردن و وحشی گری، مواردی ست که این شخصیت ها در حق هم روا می دارند و پله به پله، سوء تفاهم و دشمنی را بین خود بیشتر می کنند و این آن چیزی ست که فیلم در لایه ی زیرینِ خود می خواهد مطرحش کند؛ اینکه در چنین موقعیتِ خطیری، که همچنان عده ای بالادستی آن را تدارک دیده اند ـ که البته در اینجا برخلاف فیلم های دیگرِ با همین ایده، به عنوان مثال سری « اره »، منظورِ بالادستی ها امری خیر و بشری ست و نه امری شیطانی و از روی هوی و هوس، هر چند از هر دو، در نهایت، جنبه ای اخلاقی برداشت می شود ـ ، در چنین موقعیتی، آدم ها می توانند چه بلاهایی سرِ هم بیاورند و چه واکنش هایی از خود نشان بدهند و آن لایه ی زیرینِ اغلب ترسناکِ خود را رو کنند و همه را متحیر. اینگونه است که فیلم هایی که چنین ایده ای را ـ البته با داستان های مختلف ـ در دستورِ کارِ خود می دهند، در واقع شاید بسیار فراگیرتر و اساسی تر از فیلم های دیگر، به موقعیت بشری، خیر و شر و جایگاهشان در این دنیا می پردازند و می توانند بپردازند چرا که موقعیتِ آدم های داستان، تمثیل گونه است و به قول معروف « راه » می دهد.
اما فیلم آزمون Exam 2009 در لایه ی رویین خود، ما را به دقت در گفته ها و شنیده ها رهنمون می کند. همچنان که وسایلِ ریز و کوچکی از جمله گیره ی موی سرِ یکی از زنانِ شرکت کننده و یا قرص کپسولِ یکی از مردان، که در ابتدای فیلم و هنگام آماده شدنِ افراد برای ورود به اتاقک امتحان در دستشان دیده ایم، در میانه های داستان، نقش مهم و حیاتی برای شخصیت ها بازی می کنند و ما را متوجه می کنند که چنین وسایلِ ظاهراً ساده ای هم گاهی می توانند پر اهمیت باشند، همچنین جواب معمای بزرگِ فیلم، اینکه سئوال آزمون گیرنده ها کجا نوشته شده و چیست، با دقت در گفته های یکی از آزمون گیرنده ها به دست می آید. نکته ی جالب اینجاست که شرکت کننده ها، در وهله ی اول، گفته ها و قوانینِ آزمون گیرنده را تحلیل می کنند و با توجه به « چیزهایی که نگفته » و نه « چیزهایی که گفته » میدانِ عملِ خود را افزایش می دهند تا شاید به جواب برسند اما با کمی دقت، همچنان که در نهایت یکی از شرکت کننده ها به آن می رسد، به راحتی می شد به جواب رسید اگر روی « گفته » های او تمرکز می کردند. فیلم از ما همینقدر ریزبینانه و با جزئیات، دقت می طلبد تا بیش از پیش حواسمان به دور و بر باشد.
اینکه زمانِ داستان فیلم آزمون Exam 2009 با زمانِ واقعی فیلم یکسان است، یکی از چالش های بزرگِ کارگردان برای به ثمر رساندنِ این فیلم بوده مخصوصاً هم که کورنومتری در محیط آن اتاقک نصب است که کارِ کارگردان را برای به اندازه نشان دادنِ میزانِ کاسته شدن از دقایقِ کورنومتر در توالی نماهای بیشمارِ فیلم، بسیار سخت می کند. کاری که کارگردان با موفقیت و دقتی بی نظیر از آن بیرون آمده است.