War of the Worlds 2005

دوبله فارسی فیلم جنگ دنیاها
گویندگان : سعید مظفری، مهسا عرفانی، میرطاهر مظلومی، فریبا رمضان پور، سعید شیخ زاده، میر طاهر مظلومی، محمد رضا مومنی، کریم بیانی
ری فریر ، کارگر بندر اهل نیوجرسی، که به تازگی از همسرش جدا شده و رابطه چندان خوبی با فرزندانش ندارد، مجبور می شود به خاطر سفر همسر سابقش از پسرش روبی و دخترش ریچل در خانه خود مراقبت کند. اما تعطیلی آخر هفته با تیره و تار شدن آسمان و سپس رعد و برق شدید و توفان تبدیل به کابوس می شود. ناگهان زمین شکاف بر می دارد و از اعماق آن سه ماشین جنگی به شکل موجوداتی بزرگ با سه پا بیرون می آید و هر چه را که بر سر راه شان قرار می گیرد، نابود می کنند. این اولین حمله موجودات فضایی به زمین است. ری به همراه فرزندانش برای فرار از چنگ مهاجمان تصمیم به فرار از آن منطقه می گیرد ،تا بچه ها را نزد مادرشان در بوستون برساند.
ضعف های فیلم War of the Worlds 2005 به راحتی از همین خلاصه داستان بالا مشهود است. صحبت بر سر این نیست که این قصه بد یا ضعیف است، بحث بر سر این است که اصولاً یک قصه چنین نیست. این بیشتر به قسمتی از یک قصه یا پیرنگ شبیه است. اگر قرار بود به جای فیلم درباره یک قصه بحث کنیم، به راحتی می توانستیم آن را به سطل آشغال بیندازیم. بنابر این در همین آغاز بگویم اگر توقع یک قصه پر و پیمان را دارید، به سراغ این فیلم اسپیلبرگ نروید. ولی اگر از آن کسانی هستید که اعتقاد دارند یک فیلم خوب بدون قصه هم ساخته می شود، حتماً جنگ دنیاها را ببینید. البته خود اسپیلبرگ و کوئپ از ضعف های قصه آگاه هستند و از کنار آنها بی توجه رد نشده اند. آنها برای پوشانیدن این ضعف ها، فیلم را سرشار از تحرک، سر و صدا و هیجان و تعلیق کرده اند.
اسپیلبرگ یکی از کسانی بود که در میانه در دهه هفتاد به رواج چنین فیلم هایی کمک زیادی کرد. اگر از دیدگاه تماتیک به جنگ دنیاها نگاه کنیم شباهت آن را با دیگر فیلم های اسپیلبرگ درمی یابیم. در دوئل اتومبیل و تریلی ، در شوگرلند اکسپرس خانواده فراری و پلیس ها، در آرواره ها انسان ها و کوسه قاتل و در ژوراسیک پارک آدم ها و دایناسورها همه در موقعیتی قرار دارند که یکی می گریزد و دیگری تعقیب می کند. همه این فیلم ها یک قصه ساده شکار و شکارچی را روایت می کردند. جنگ دنیاها نیز چنین فیلمی است که در آن انسان ها پا به فرار می گذارند و فضایی ها آنها را تعقیب می کنند، یعنی همان شیوه فیلم های قبلی!
جنگ دنیاها چیزهای زیادی برای سرگرم شدن دارد، از زوایای خوب و دوربین متحرک و مهارت اسپیلبرگ در خلق هیجان گرفته تا جلوه های ویژه بدیع و همین دستاورد کمی نیست . امروزه در نگاهی به فیلم های برگزیده دو دهه گذشته تماشای آنها را کسالت بار می یابیم، اما فیلم های اسپیلبرگ هنوز دیدنی هستند و سرگرم کننده و اطمینان داشته باشید جنگ دنیاها نیز بعد از سی سال همین تازگی را حفظ خواهد کرد.
اما قهرمان فیلم استیون اسپلیبرگ با قهرمان کتاب جورج ولز تفاوت های عمده ای دارد. قهرمان ولز نویسنده است. این راوی در نسخه سینمایی 1953 تبدیل به یک دانشمند می شود، اما اسپیلبرگ او را تبدیل به مردی از طبقه کارگر می کند. این دگردیسی قابل اعتنا محصول یازده سپتامبر و سیاست های داخلی آمریکا است که در فیلم های پسا یازده سپتامبری نمودی عینی یافته است. این فیلمها سعی دارند جنگ با تروریسم را به وظیفه ملی و شخصی تمام آمریکایی ها تبدیل کنند و با انتخاب افرادی با مشاغل بسیار معمولی، و متعلق به طبقه کارگر، خطرات تروریسم را جهان شمول و همه گیر اعلام کنند؛ مانند آتش نشان آمریکایی فیلم خسارت جانبی که زن و فرزندش را در یک بمب گذاری از دست می دهد و به انتقام برمی خیزد.
فیلم هایی که گوشه چشمی به وقایعی چون حمله به مرکز تجارت جهانی دارند، متعلق به گونه سینمای فاجعه هستند. اما ری فریر بر خلاف دیگر قهرمانان گونه فاجعه، که باید ظهور کرده و دنیا را نجات دهد نیست؛ او فقط می خواهد کودکانش را نجات دهد. او یک ضد قهرمان است، و تنها نقطه مشترک قصه ولز و فیلم اسپیلبرگ اراده یک مرد تنها برای حفظ بقاست. ری بیشتر شبیه کسی است که بروس اسپرینگستن در ترانه روزهای افتخار او را توصیف کرده ، کسی که هنوز در حسرت دوران خوش دبیرستان به سر می برد و می خواسته قهرمان بیس بال شود، اما اجباراً کارگر بندر شده. همین خیال بافی ها او را از حس مسئولیت دور کرده و باعث از هم پاشیده شدن زندگی زناشویی اش شده و کودکانش نیز او را دوست ندارند. شخصیت فریر هم چون دیگر قهرمانان اسپیلبرگ مردی با روح کودکانه است. او در طول فیلم می کوشد که کودکانش را درک کند، در حالی که تا آن زمان تنها کسی که درک می کرده خودش بوده و زمانی که همه چیز رو به تباهی می رود، شروع به برقراری ارتباط با فرزندانش می کند. در واقع او بیش از فرزندانش واجد روحیه کودکانه است.
البته اسپیلبرگ راه را برای تعابیر فرا متنی از فیلمش باز گذاشته است. در فیلم تاکید می شود که ماشین های جنگی سال ها قبل در زیر زمین دفن شده اند، این موضوع می تواند نوعی اشاره به شرقی هایی باشد که سال هاست در جوامع غربی زندگی می کننند و حکم یک بمب ساعتی و در واقع ماشین جنگی را دارند. با توجه به عملیات انتحاری صورت گرفته این تعبیر چندان بی راه نیست. هر چند تعابیر کلی تری مانند قرار گرفتن نوع بشر از روز ازل بر روی خار هم به ذهن خطور می کند، اما میل منتقدان و تماشاگران به تعابیر امروزی تر جای چندانی برای بروز آن باقی نمی گذارد. با این وجود فیلم در همین شکل فعلی خود از نظر سیاسی فراگیر و واضح است. جنگ دنیاها ترکیبی از ترس های سیاسی قرن بیستم و چند سال اخیر هزاره جدید است و این ترس های موروثی را در برابر تماشاگر هم چون یک میدان پر از مین پهن می کند. تماشای فیلم به گردشی در یک میدان مین بیشتر شبیه است، اما نگران نباشید، انسان همان گونه که بیهوده زندگی نمی کند، بیهوده نیز نمی میرد.