The Beguiled 2017

دوبله فارسی فیلم فریب خورده
مترجم: محمود گودرزی
مدیر دوبلاژ: سعید مظفری
عوامل دوبلاژ: سعید مظفری، افسانه پوستی، نازنین یاری، سیما رستگاران، مریم جلینی، مینا قیاس‌پور و شیلا آژیر
سوفیا کاپولا ملودرام جنوبی بسیار لذتبخشی ساخته است: داستان یک سرباز خوش تیپ و به شدت زخمی ارتش اتحادیه در قلمرو دشمن در طول جنگ داخلی آمریکا، که برای گریز از تمام اتفاقات بد خود را به دست مهربان و بخشنده یک مدرسه‌ی دینی میسپارد. تمام ساکنان این مدرسه به تکاپو می‌افتند که چه کسی باید از این مرد،‌ که نیاز به مراقبت صمیمانه دارد، پرستاری کند.
سایکودینامیک پراسترس و شاد فیلم ما را به یاد فیلم «خودشیفته سیاه/Black Narcissus» و آن آگهی معروف کوکای رژیمی می‌اندازد؛ همان آگهی که در آن کارمندان دفتری کارگر عرق‌ریزانی را که در حال فرونشاندن عطش است تحسین می‌کنند. کاپولا این فیلم را از رمان ۱۹۶۶ توماس پی کولینان اقتباس کرده است که قبلاً یک بار در سال ۱۹۷۱، توسط دان سیگل و با بازی کلینت ایستوود در نقش اول، فیلمی از روی آن ساخته شده بود.
کاپولا که داستان را با اشتیاق فوق العاده و بذلهگویی بیپروایی تعریف میکند، تصاویری از صحنه‌های اول و آخر را به هم می‌دوزد تا روایت به طرز رضایبخشی به طور کامل بسته شود. او همچنین با خونسردی فهم ارتباط عنوان با کاراکترهای مختلف را، با پیش رفتن داستان، بر عهده بیننده گذاشته است.
شامها و عصرهای توام با موسیقی که اینها برای مهمانشان ترتیب میدهند فوق‌العاده سرگرم‌کننده هستند. نحوه بیان جمله «سرجوخه، دسر میل دارید؟» یکی از لذت بخشترین چیزها در جشنواره کن امسال است. و وقتی که طوفان هیجانات بالاخره فروکش میکند، لحظات کلاسیک جنوبی‌ای، به سبک سنتی، در این مدرسه دینی وجود دارد؛ مدرسه‌ای که بیشتر شبیه درختستانی است که باغهایش زیر پرتوهای مورب خورشید طلایی قرار گرفته باشند.
شما در همان ابتدای امر با سوالات زیادی در مورد طرح اصلی داستان مواجه می‌شوید. آیا سرباز مک برنی به اسارت ساکنین این خانه درآمده است؟ یا در حقیقت او تهدید مرگباری برای میزبان‌هایش به حساب می‌آید؟ هر کدام از طرفین تا چه اندازه می‌توانند برای یکدیگر خطرناک باشند؟ و حتی هرکدام از طرفین قادر به انجام چه اعمال بی‌رحمانه‌ای خواهند بود؟
خانم کاپولا موفق شده است با تکیه بر همین سوال‌ها، فضایی متناقض و عجیب خلق کند. فضایی که در آن، ذهن مخاطب همواره در حال پرسیدن سوال برای دیدن ادامه ماجرا است. این نسخه جدید «فریب خورده» در حقیقت شما را تا لحظات پایانی خود در انتظار پاسخ این سوال‌ها می‌گذارد. فیلم ترکیبی از فضای تاریک و فضای رنگین آثار ملودرام را به تصویر کشیده است. فیلمبردار اثر آقای فیلیپ لی سورد نقش مهمی را در القای چنین حسی به مخاطبان بازی می‌کند. فضای کوتیگ فیلم به‌خوبی تاثیر معماگونه بودن اثر را روی مخاطب می‌گذارد. این در حالتی است که سوفیا کاپولا برخلاف نسخه اصلی «فریب خورده» محصول ۱۹۷۱، موفق شده است به زیرلایه‌های متن، نکات مثبت امروزی را هم اضافه کند. فیلم The Beguiled 2017 اختلال‌های فراوان شخصیتی در طول یک جنگ خونین را به‌خوبی مورد بررسی قرار می‌دهد، اختلال‌هایی که تا آخرین لحظات فیلم The Beguiled 2017، بدون نشان دادن هیچ اسلحه‌ای، خشونت بسیار زیادی را به نمایش می‌گذارند. خشونت‌هایی که در حرف‌ها، نگاه‌ها و البته جسارت‌های شخصیت‌های مختلف داستان، به‌وضوح قابل مشاهده است. کاپولا در ابتدای امر تصمیم گرفته است تمرکز خود را به روی شخصیت‌های دیگر داستان بگذارد تا ما را با برخوردی احساسی‌تر نسبت به موقعیتی که در آن قرار می‌گیریم، مواجه کند. احساساتی قوی و سوزنده که با فضای تاریک اثر در تضاد است. این رویکرد متضاد باعث می‌شود ما در پایان کار با اثری پرسش‌گر و عجیب مواجه شویم. اثری که گاهی برای مخاطب تکلیف روشن می‌کند و گاهی منتظر می‌شود تا مخاطب تکلیفش را نسبت به داده‌های فیلم روشن کند.
در میان نکات منفی اثر نیز می‌توان به زودگذر بودن برخی از مباحث فیلم اشاره کرد. کاپولا سعی داشته با اشاره به برخی از تلفات جانبی جنگ و تاثیرات آن به روی افراد مختلف جامعه، مباحثی چون تنهایی، برده داری و حتا ایدئولوژی‌های مختلف را پوشش دهد، این در صورتی است که هر یک از این مباحث باعث به‌وجود آمدن درگاهی متفاوت برای شخصیت‌ها می‌شود و هیچ‌کدام از آن‌ها از چنین درگاه‌های نیمه بسته‌ای رد نمی‌‌شوند. این اشاره‌های زودگذر بیشتر از هر چیز دیگری مخاطب را گیج کرده و باعث شعاری جلوه دادن فیلم می‌شود.
درنهایت باید گفت که «فریب خورده» اثر سوفیا کاپولا اثر بی‌نقصی نیست ولی واجد نکات مثبت فراوانی است که می‌توان آن را بر عیب‌هایش غالب دانست. فیلم گاهی بی‌انصاف و ناعادلانه به نظر می‌رسد و اتفاقا در پایان‌‌بندی‌‌اش نیز خود را بی‌رحم‌تر از چیزی که فکر می‌کنیم، نشان می‌دهد. فیلم بسیار جدی‌تر از نسخه پیشین خود ساخته شده است و این موفقیت را مدیون نگاه جدی، پرخشونت و بی‌پروای خانم کاپولا است. سوفیا کاپولا با «فریب خورده» به‌خوبی نشان می‌دهد که قادر به حرکت در آثار میان ژانری نیز هست و می‌تواند اثری وسترن را در حال و هوای یک فیلم ترسناک با رگه‌هایی از ملودرام به تصویر بکشد. از این منظر ما با فیلمی تمیز، سرد و بی‌رحم مواجه هستیم که ناخودآگاه تاریخ کشوری چون آمریکا را غمگین و تلخ به نمایش می‌گذارد.