The Curse of La Llorona 2019

سیستم ترس به سبک “جیمز وان” در این اثر به کار گرفته شده که کماکان طرفداران فراوانی دارد. با اینکه The Conjuring شاهکاری در ژانر وحشت مدرن به حساب می‌آید اما فیلم‌های بعدی این مجموعه فیلم، آن‌قدرها ترسناک نبوده و به پای فیلم اول نمی‌رسیدند. با این وجود فیلم The Curse of La Llorona 2019 که یک روح از فرهنگ عامه‌ی مکزیک را هم وارد این دنیای سینمایی می‌کند، توانسته است یک استثنا باشد. ساده‌تر اگر بخواهیم بگوییم: خوشبختانه این فیلم واقعا ترسناک است!
فیلم The Curse of La Llorona 2019 پر از صحنه‌های ترسناکی است، که از میان آن‌ها به دیده شدن روح در شیشه‌ی تاریک ماشین و چترهای شفاف و آینه‌های امنیتی محدب می‌توان اشاره کرد. به خصوص صحنه‌ای که پنجره‌‌های ماشین پارک شده، دائما بالا و پایین می‌روند و درهای آن درست بسته نمی‌شوند، آن‌قدر شما را خواهد ترساند که به دسته‌ی صندلی‌تان چنگ زده و نمی‌خواهید از آن جدا شوید.
مایک اسکات منتقد New Orleans Times-Picayune نوشته است:
“کاردلینی بار زیادی از فیلم را بر دوش خود داشته و ایفای نقش زیبایی را به نمایش گذاشته است. او سرتاسر ۹۳ دقیقه‌ی فیلم را در مرکز ماجرا و و در هیاهو به سر می‌برد. فیلم در اکثر اوقات می‌تواند به خوبی شما را بترساند. قبول دارم که این فیلم در تاریخ فیلم‌های ترسناک اثری به‌یادماندنی و یا تاثیرگذارد نخواهد بود و قرار نیست همانند فیلم «جن‌گیر» The Exorcist تاریخ‌ساز شود. با این‌حال بعد از تماشای آن، با خاموش شدن چراغ‌ها باید خودتان را از ترس زیر پتو قایم کنید!”
راجر مور منتقد Movie Nation در نقد خود آورده است:
“کارگردان به کمک دنبال کردن شخصیت‌ها با دوربین توانسته است، فیلم را غیرقابل پیش‌بینی کند. دوربین بچه‌‌ها را روی کف‌پوش‌های لق خانه و دیگر شخصیت‌ها را در اتاق‌ها و راه‌پله‌ها دنبال می‌کند. این درحالی است که در فضا نور زردرنگ کم‌رمقی (درست مانند صحنه‌های فیلم‌های دهه‌ی ۷۰ میلادی) سوسو می‌زند. نکته‌ی قابل توجه این است که فیلم تلاش کرده است به یک داستان روحی کلاسیک مکزیکی، المان‌های آمریکایی و هالیوودی اضافه کند. این تلاش با حضور یک یا دو شخصیت‌ منفی هیسپانیک Hispanic (به مردم اسپانیایی‌زبان یا پرتغالی‌زبان به ویژه در آمریکای لاتین گفته می‌شود) و تعدادی قهرمان هیسپانیک که آنا از آن‌ها کمک می‌خواهد، صورت می‌گیرد. ساختار سه‌پرده‌ای The third act فیلم علاوه بر چند شوک بزرگ، چندین صحنه‌‌ی طنز را نیز خلق کرده است. “
جیم وجوودا منتقد آی‌جی‌ان IGN نوشته است:
“کارگردان موفق شده است به زیبایی وحشت را به صحنه‌‌های فیلم وارد کند، که آن را در صحنه‌هایی که بچه‌ها با لیورونا مواجه می‌شوند به خوبی دیده می‌شود (به خصوص در صحنه‌ای که بچه‌ها در ماشین‌ هستند و یا صحنه‌ای که سامانتا Samantha دختر آنا فکر می‌کند زنی که در حال شستن موهایش است، مادرش است). بیشتر فیلم و داستان آن به طور کلی حال و هوای معمول فیلم‌های «احضار» را دارد، اما این فیلم که ششمین قسمت از این مجموعه فیلم‌ها به حساب می‌آید بیش از این‌ها طبق قائده پیش رفته است. طرح خلاقانه‌ی فیلم شباهت زیادی به پنج فیلم قبلی داشته و روند فیلم و حال و هوا و صحنه‌های ترسناک آن هم خیلی فراتر از این مجموعه نرفته است. با اینکه المان‌‌های مشترک مجموعه‌ی فیلم‌های «احضار» قبلا خودشان را اثبات کرده‌اند، اما ممکن است برخی توقع بیشتری از این فیلم داشته باشند.”